Op 18 oktober is het weer zover dat we vertrekken naar Afrika, Togo . In Kpalime staat onze auto bij een garage. We komen s’avonds aan in Lome en hebben een hotel geboekt en worden van het vliegveld afgehaald. Wij vinden het niet veilig om in het donker in Afrika een taxi te moeten zoeken. Dit was een zeer goede actie vooral omdat er al 2 dagen in Lome onrust heerste en dat gaat er in Afrikaanse landen meteen heftig aan toe, waar ook mensen het niet overleven . Het was dus heel erg rustig op straat en dat was zeer opmerkelijk, we werden door 2 mensen van het hotel opgehaald. Men is zuinig op zijn toeristen.
We organiseren de volgende dag vervoer naar Kpalime, naar onze auto. Deze staat er nog precies zo bij als we hem achter hadden gelaten. Er worden 2 accu’s gehaald en ja hij loopt weer. FJ had wat onderdelen mee genomen die vervangen moesten worden en dat was ook snel geregeld maar we hadden een ander probleem, door de hoge vochtigheidsgraad waren alle scharnieren, schroeven, bouten, moeren, deurklinken, sloten, etc vast geroest. Niets ging open, het dak ging niet meer omhoog, de schokdempers die daar opzitten waren vastgeroest, ritsen van de tent maar ook de ritsen van de slaapzakken zaten vast geroest en gecorrodeerd. Wij zijn ruim 2 dagen bezig geweest om alles enigszins gangbaar te krijgen. Natuurlijk weten we dat je kruipolie kunt gebruiken maar als dat er niet is, dan moet je improviseren maar het is gelukt. Alles doet het weer en we kunnen aan de reis beginnen.
Wij vertrekken naar Atakpame waar het een smeltkroes is van christenen en moslims, onderweg genieten we van het prachtige landschap. Van hieruit zien we dat de ANWB een toeristische route heeft naar Badou en besluiten deze te volgen, het is een wit weggetje maar dat kan veel betekenen maar in dit geval betekend het dat het een fantastische mooie omgeving is maar een heel slechte weg en bruggetjes. Er is een brug met grote gaten en we controleren eerst, we hebben tenslotte al wat ervaring, maar deze brug heeft ijzeren dwarsbalken dus als we erdoor zakken blijft de auto toch op de dwarsbalken hangen. Het gaat prima. We hebben erg veel tijd nodig voor deze toeristische route maar het is mooi.

I
I

De kuikentjes worden geverfd opdat de roofvogels ze niet herkennen.

In Badou kopen we nog wat eten en gaan naar Akloa watervallen en daar is een Auberge, daar aangekomen worden we zeer warm ontvangen. Er zijn ook andere gasten waaronder 3 Franse oude mannetjes die zo van een schilderij van van Gogh gestapt konden zijn, voor ons de 3 musketiers. Het waren alle 3 biologen met een eigen specialiteit, vlinders, kevers en krekels. Aan het eind van de middag gaan ze met schepnet, etc op pad en we vragen of we mee mogen. Dat is geen bezwaar en zo gaan wij met de 3 musketiers op pad en krijgen we meer inzicht in deze materie , erg mooi en interessant. S’avonds zitten we voor een groot wit laken met een lampje erboven en kijken welke nachtvlinders, kevers, krekels erop af komen. Regelmatig zoeken we elkaars gezelschap. Akloa is een heel klein dorpje met hele vriendelijke bevolking en we krijgen de kans om rustig te zien hoe hier geleefd wordt. We maken een vrij stevige wandeling naar de watervallen en het is gewoon een feestje om door deze wildernis te lopen.
De 27e is de dag dat de papieren voor de auto gestempeld moeten worden bij de douane, we vertrekken vroeg richting grens. Eerst nog even diesel tanken. We komen bij de grens naar Ghana en we worden zeer vriendelijk te woord gestaan en we krijgen de stempels die we nodig hebben en na 2 uur rijden we weer verder. Welkom in Ghana , wel een hele slechte weg en tot nu is dat nog niet veranderd, buiten hun eigen taal wordt hier Engels gesproken en de mensen zijn erg vriendelijk en behulpzaam. We zijn nu in Wli waar ook een waterval is en de wandeling er naar toe door de prachtige wildernis gaat. De atmosfeer is erg warm , vochtig en broeierig.

Wilde ananas.